Mi sexta semana

Wat een bijzondere dag in week 6 van mijn buitenlandse stage. Ik heb op de quirófanos (operatiekamers) stage gelopen. Op de operatieafdeling aangekomen vertelde een van de operatieassistente dat ik een mascarilla (mondkapje) en een corría (haarkapje) moest dragen. De operatieafdeling is niet zo heel groot, ze hebben in totaal 4 operatiekamers. Alle deuren van de operatiekamers staan dan ook open. Ik vond het niet koud op de operatieafdeling, zoals dat bij ons in Nederland wel zo is. Ze beginnen vervolgens met het klaarleggen van materiaal op de operatiekamers. Ze maken ook alvast een steriele tafel waar ze het steriel materiaal opleggen en dit vervolgens afdekken met een steriele doek. Ook voor de anesthesist leggen de operatieassistente al veel dingen klaar en de antibiotica voor de patiënt maken ze ook al klaar. De patiënten worden vanuit de afdeling in rolstoel naar operatieafdeling gebracht. Voor de deur van de operatieafdeling worden de patiënt opgehaald door een van de operatieassistente en worden er wat standaard vragen gesteld. Zoals de naam, geboortedatum of ze ergens allergisch voor zijn, etc. Daarna loopt de patiënt naar de operatiekamer, wordt er door de chirurg afgetekend waar hij moet opereren en vervolgens gaat de patiënt op het operatie bed liggen. Er wordt een infuus geprikt bij de patiënt en al snel wordt de patiënt als er algehele narcose is afgesproken, de patiënt onder narcose gebracht. De anesthesist kan 3 patiënten tegelijk hebben, maar heeft geen anesthesist assistentes die er dan vervolgens geheel de operatie bij blijven zitten. Ik heb een borstverkleining en een borstvergroting gezien. Ik kon dan gewoon van de ene operatiekamer naar de andere operatiekamer lopen om allebei de operaties mee te kijken. De derde operatie was een revisie na een borstvergroting. De chirurg vertelde mij dat ik met hem mee mijn handen moest gaan wassen, dit wordt heel uitgebreid gedaan met een soort sponsje met een ribbeltjes kant en een zachte kant. Met de ribbeltjes kant moet je je nagels schoonmaken en met de zachte kant je handen en je onderarm. Als je je handen goed gewassen hebt volgens het protocol, ging je je handen afspoelen. Dit moest je doen door bij het topje van je vingers te beginnen en het water naar je ellebogen te laten lopen. Vervolgens moest je je ellebogen buigen in 90 graden, met je handen omhoog naar de operatiekamer lopen en daar kreeg je een steriel doekje om je handen mee af te deppen en je mocht je ellebogen niet aanraken. Ondertussen had een operatieassistente haar handen al gewassen en haar schort en steriele handschoenen al aan en hielp de chirurg en mij om onze schort en steriele handschoenen aan te doen. Ik mocht langs de chirurg komen staan. Toen begon ik het door te krijgen. Ik mocht mee assisteren met de chirurg tijdens de revisie na een borstvergroting. Ik mocht mee helpen met het vasthouden van materiaal. De chirurg sprak Engels en gaf ook uitleg over zijn techniek en wat ik allemaal zag. Heel erg interessant! Als de operatie klaar is wordt er een soort van patiënten vervoer gebeld en worden de patiënten met een soort brancard naar hun kamer gebracht op de verpleegafdeling. Ze hebben niet een pre operatieve ruimte en een post operatieve ruimte, zoals wij die hebben in Nederland. Als de patiënt opgehaald is wordt de schoonmaakster ook gebeld om te komen poetsen en ruimen ze allemaal mee op. De materialen worden met de hand schoongemaakt en vervolgens wordt het weer ingepakt en door een apparaat gehaald waardoor ze steriel worden. En wordt de operatiekamer ondertussen weer klaargemaakt voor de volgende patiënt. Als laatste operatie was er een neusoperatie, waar ik ook mee mocht helpen, maar dat vond ik geen leuke operatie. Ben gelukkig niet flauwgevallen. Ik vond het toch wel spannend om mee te lopen op de operatieafdeling, omdat je natuurlijk niet van te voren weten of je er tegen kan ja of nee en alles is weer nieuw. Je kent de mensen niet die op de operatieafdeling werken, maar dat maakt het ook leuk. Weer nieuwe mensen leren kennen, nieuwe dingen leren en zien. Ik had wel nog erg een medeleven gevoel toen ik mee aan het kijken was met de operatie, omdat je natuurlijk als verpleegkundige leert en het wel met de mensen te doen hebt. Dit gaat door het mee assisteren veel beter, omdat je dan weet hoe het voelt om het materiaal vast te houden om de wond wat verder open te houden, zodat de chirurg het goed kan zien. Weer een ervaring rijker!!